Штампај

Ве молиме пријавете (login) или зачленете се (register).
1 час 1 ден 1 недела 1 месец Засекогаш
Пријавете се со корисничко име, лозинка и должина на сесија

[Competent]

Когато свещенниците почнат да приказват като фронтоваци работите отиват на зле! 

[Competent]

Автокефалноста ќе се изборува како членство во НАТО
http://www.novamakedonija.com.mk/NewsDetal.asp?vest=22511832225&id=9&setIzdanie=22216

За една црква да стане автокефална ќе треба да се согласат сите други, не само црквата од која се одделува новата, и секоја ќе има право на вето за една таква одлука, како што се заговара на православниот собор во Шамбези

lepi 
 hahaha navistina smesno i tragikomicno no za zal so ova moze da se slikame i za nato,eu no i za priznavanje na crkvata proklet narod nema sto ..no ne ni se krivite srbite posto pred srbite nemalo makeeonska crkva tuku bugarska koj ni e kriv koga nasite predci "neznaele" oti se makedonci i se izjasnuvale za bugari.

[disidente]

МПЦ агитира за ВМРО-ДПМНЕ     
 

За претстојните избори, Македонската православна црква, во функција на владејачката ВМРО-ДПМНЕ. Дел од црковниот клир, агитира за власта, дури и кандидира пратеници.

Пред велигденските празници, електронска пошта до верниците во европската епархија на МПЦ, испратил извесен ѓакон, Антоние.

Појаснува дека, Црквата била замолена од државата, на иселениците да им се појасни начинот на гласање, на изборите но, во сите документи од ДИК, тој го испратил и повикот на владејачката ВМРО-ДПМНЕ, за кандидирање на кандидат, за пратеник од нејзините редови.

http://www.a1.com.mk/vesti/default.aspx?VestID=137696

[ohrid1941]

Струмичка епархија: актуелно, 22.06.2011
Зошто Александар Македонски?

http://www.mpc.org.mk/MPC/SE/vest.asp?id=4721

Секој народ има своја главна идентификациска идеја врз основа на која го гради својот идентитет како и своето времено (би рекол, под одредени услови, и вечно) национално единство, со цел да ги оствари своите времени (би рекол, под одредени услови, и вечни) национални цели. Заснован на главната идентификациска идеја, идентитетот потоа  може и да се надоградува.

Зошто велиме идентификациска идеја, а не велиме дека тоа со кое ние национално се поистоветуваме, односно идентификуваме може да биде и нешто материјално (иако за некого и тоа не е сосема исклучено). Од две причини: прво, затоа што вообичаено како идентификациска идеја се појавува идеализираната татковина, или пак некоја идеализирана историска личност (и така само личности ја прават историјата), или некој историски настан или состојба поврзани со таа личност кои се сега веќе минато и не постојат како такви освен во сеќавањето; и второ, затоа што идејата е неделива и истовремено секој може во потполност да ја присвојува без судир со интересот на другите, додека пак материјалното е деливо и неговото присвојување создава раздори и несогласувања, па дури и војни помеѓу луѓето.

Идентификациската идеја воопшто не мора да зависи од ДНК, од крвното сродство или од јазикот на кој се говори (на пример: САД), од границите (на пример: Евреите низ историјата и денес) итн. Идентификациската идеја не е ни временски ограничена, може да биде од поново и може да биде од постаро време. Идентификациската идеја не зависи ни од артефактите (ретко кој и ги има релевантните, соодветните) и затоа не треба да се меша со антиквизација. Идентификациската идеја е независна од што и да е.

Идентификациската идеја има уште една димензија која заради своето големо национално влијание и значење мора да се спомне. Имено, идентификациската идеја, како нешто што не се дели и како нешто што истовремено секој може во потполност да го има, образува синовски однос кон татковината и пријателски или братски однос помеѓу луѓето соединети околу неа. Еднаш свесно прифатената идентификациска идеја потоа цврсто се вкоренува во емоциите на човекот, до толку што тој е спремен и животот свој да си го положи за неа (идејата – татковината). Таквиот не може да се заплаши или купи, со ништо.

Тоа не е случај со материјалното. Кога материјалното би било нешто со кое се идентификуваме, или поистоветуваме, тоа, како нешто деливо и како нешто при чие присвојување се создаваат само поделби и непријателства, може да образува само наемнички или трговски однос кон татковината, и кон своите сограѓани. Никој кој има само трговски или наемнички однос кон татковината, не би си го положил својот живот за неа. На таквиот, татковина му е секоја земја од која би имал поголем интерес. Сепак, и во двата случаи се работи за душевен, а не за духовен процес.

Православната вера не може да биде тесно хоризонтална, односно национална идентификациска идеја, како што се пропагира меѓу некои православни народи. Православната вера нема тесно национална димензија. Идентификациската идеја на православното христијанство има хоризонтално универзална и вертикално есхатолошка димензија: Нема веќе ни Јудејци ни Елини [Македонци или Албанци или Власи итн.], ни роб ни слободен; ни машки ни женски; зашто сите ние сме едно во Христос Исус (сп. Гал. 3, 28). Оваа состојба е духовна и се достигнува преку соодветен процес на духовен развој. Светите Методиј и Кирил како и светите Климент и Наум се главно дел од вертикално-есхатолошката димензија на православно-христијанскиот идентитет на македонскиот народ. За секој православен христијанин хоризонталниот идентитет не смее во неговиот ум и срце да биде поставен пред вертикалниот идентитет.

Секој народ има своја идентификациска идеја, па така и нашите соседни народи. Бугарите имаат своја идентификациска идеја, Србите – своја, Грците – своја и Албанците – своја. Кога говориме за идентификациска идеја, ирелевантно е колку е таа вистинита или верна (за верување), или колку е таа смешна или сериозна, или колку таа ни се допаѓа или не, или колку ни е таа позната или непозната итн. Патриотски е максимално да се почитува и својата идентификациска идеја како и слободното определување на другите народи за нивните идентификациски идеи. Ваквиот став теоретски го гарантира и меѓународното право како и меѓународните организации. Национализмот и етнофилетизмот ја глорифицираат сопствената идентификациска идеја и ги омаловажуваат туѓите идентификациски идеи и го негираат правото на луѓето за слободно определување на својата идентификациска идеја. Ваквиот став теоретски го осудува и меѓународното право.

Македонскиот идентитет (како веќе прифатен од огромното мнозинство народ), како и идентитетот на Република Македонија, е нераскинливо поврзан со идејата за Александар Македонски и со античка Македонија. Ниту една друга идентификациска идеја не го оправдува името Р. Македонија и името Македонец. Па дури и грчките предлози и кованици Горна или Северна Македонија како и Славомакедонци се незамисливи без идентификациската идеја за Александар и античка Македонија. Затоа за ниту еден Македонец или совесен граѓанин на државата наречена Р. Македонија или за странец не би требало да биде спорно само по себе поставувањето на симболот на таа идентификациска идеја – споменикот на Александар Македонски, како идентификациски белег, на главниот плоштад „Македонија“ во главниот град на државата, во Скопје. Тоа е логиката на овој чин. Ако некому не му се допаѓа, таквиот ако може нека смисли друг идентитет и друга идентификациска идеја, како и нејзин белег. Или можеби некој знае за друга идентификациска идеја? Важно, со овој идентитет што го имаме оди овој идентификациски белег, односно споменик и затоа мислам дека непотребно се расправаме.

[ohrid1941]

...........

Легитимно политички е да се спори околу потребата на другите елементи или објекти од проектот Скопје 2014-та (финансиски, стилски, содржински итн.), но несоодветно е да се спори околу споменикот на Александар Македонски наречен „Воин на коњ“ на централниот плоштад, во главниот град, на држава наречена Р. Македонија. Секако, ниту е сè добро што прави партијата на власт, ниту е сè лошо што критикува партијата во опозиција. Затоа спротивно мислење и делување од претходново е недостаток на политичка култура. Александар Македонски, со неговите идеи за глобалниот свет, е идентификациска идеја блиска за сите наши сограѓани, за сите наши народи и етнички групи колку што нѐ има во Р. Македонија, па и пошироко. Може дури и наместо само етничка, да биде граѓанска идентификациска идеја.

Знам дека мнозина од оние кои, во незнаење или заради политичка пристрасност, досега имале спротивно мислење од ова, сега ќе прашаат: „Добро, кога е така, мораше ли токму сега да биде поставен споменикот? Не можеше ли малку подоцна или порано?“ Мислам дека одговорот на ова прашање може повторно да создаде поделби; размислете и ќе видите. Затоа, подобро е да ги обединиме силите околу она што нè поврзува, отколку безмерно, бесцелно и бесперспективно да се трошиме на она што е помалку важно и што нè дели. Во Светото Писмо пишува: „...секој град или дом ако се раздели на противни групи, ќе пропадне“ (Матеј 12, 25). А за влез во ЕУ и во НАТО воопшто не треба да се грижите, сигурно ќе влеземе (и со Александар и без него) – тоа не зависи од нас. Затоа, скоро секое спомнување на темата евроинтеграции од страна на политичките партии во медиумите денес е нејзина политизација за дневно-политички потреби. Политичките партии имаат многу други економски и социјални теми околу кои можат со право да се расправаат, но со конкретни проекти и предлози, а не со празни зборови.

Сега ќе се обидам да објаснам што значи практично сето она што погоре го објаснив теоретски. Значи, не може и не смее она што за нас претставува идентификациска идеја или идентитет, без оглед на тоа дали се работи за хоризонтален или вертикален, да биде предмет на спор помеѓу македонските политички партии. Не знам дали партиите гледаат или дали сфаќаат дека кај нас не се препознава она што значи црвена линија или воспоставени правила на игра? А ако тоа не се препознава, тогаш прашање е како ќе опстане оваа држава или како ќе функционира понатаму. На пример, не може под влијание на партиите на еден дел од народот да му се допаѓа споменикот на плоштадот, а на другиот не, и да постои расправија околу тоа. Или не може на еден дел од народот да му се допаѓа идејата за изградба на црквата на Плаошник и обнова на Универзитетот околу неа, или пак идејата за веронаука, а на другиот не. Како што стојат работите, браќата Албанци многу попаметно делуваат отколку Македонците. На пример, која од албанските партии се побуни против споменикот на Скендербег или која од нив се побуни за веронауката или против идејата за изградба на џамија на плоштадот во Скопје, а сигурно само една од нив била иницијатор? Како Албанците препознаваат што е од значење за нивниот хоризонтален и вертикален идентитет, а ние не?

Има уште едно прашање: Кој непосредно може да се грижи за проектите кои се со идентитетско значење? Нормално, партијата што е на власт, без оглед на тоа која и да е таа во моментот. Таа добила мандат за тоа од мнозинството на гласачите и таа ќе одлучува; особено ако проектот ѝ е веќе најавен и познат на граѓаните и пред изборите. Сето ова што го пишувам е според учебникот за правилата на демократијата. Од друга страна, најдобро е партиите, кога се работи за проекти од идентитетско значење, најнапред да се договорат помеѓу себе за нив. Идентитетските прашања или проекти не смеат да бидат основа за чисто партиска промоција; тоа е несоодветно со нивното општо значење. Секако, еднаш овие идентитетски прашања и проекти треба да се затворат за партиите да можат да се погрижат за поквалитетен и подостоен живот на граѓаните.

Пишувам како православен Епископ загрижен заради поделбите во својот народ и земја, во обид да ги превенирам оние посуштинските поделби отколку што се политичките. Православниот Епископ е независен од етничките и политичките поделби, тој е должен на сите да им биде сè: на Македонците – Македонец, на Албанците – Албанец, на Власите – Влав итн., само некого да придобие за Христос (види 1. Кор. 9, 22) – тоа е пастирска идентификација од која единствено зависи неговата подобност. Тој не е повикан да дели, да партизира или да етнизира, туку да собира и да обединува. Но, кога политиката ќе ги помине границите на нормалното, тој е должен да интервенира, не осврнувајќи се на дискриминаторските стереотипи од видот: Црквата да не се меша во политиката! Неговата интервенција не значи партиско определување, туку сведоштво на вистината. Православниот Епископ има единствено вертикално-есхатолошки идентитет, токму заради тоа да може да се идентификува со чиј било тесно хоризонтален идентитет, односно за да може на сите да им биде сѐ. Некој мора да остане, кој ќе го покажува и патот кон Небесната Татковина – општа за сите нас, и кон Отецот Небесен – Еден за сите нас.
 
Митрополит Струмички Наум

[ohrid1941]

Plusinfo, 25.08.2011
ПОА: МПЦ се подготвува да го прогласи Александар Велики за светец

http://www.plusinfo.mk/vest/12850/POA-MPC-se-podgotvuva-da-go-proglasi-Aleksandar-Veliki-za-svetec

Македонската православна црква сака Александар Велики да го прогласи за светец, тврдат од непризнаената Православна Охридска Архиепископија (ПОА) на расчинетиот владика Јован, во писмото кое го испратија до медиумите.

Тие се повикуваат на интернет изданието на рускиот православен весник „Православие и мир“ кој пред два дена ја објавил токму оваа информација.

„Православните Христијани ширум светот се згрозени пред отсуството на здрава човечка логика при намерата на расколничката МПЦ да го канонизира за светител Александар Велики. Ќе остане чуденка што би рекле овие агенции кога би го знаеле тоа што го гледаме во нашата татковина – како некои попови со благослов на расколничките епископи на сред плоштади прават помен за Александар Велики“, се вели во писмото, потпишано од јеромонах Иринеj од ПОА.


ПОА вели дека МПЦ „по дома глуми улога на црква, но во православниот свет, за голема жал на сите на кои расколот не им е мил, расколничката македонска црква е само организација оформена од комунистичките власти во некогашната Југославија за служба на политички и националистички цели“.

Тие до медиумите испратија и линк од веб страната на „Православие и мир“, на која „се открива неверојатната намера на МПЦ“.

http://www.pravmir.ru/raskolnicheskaya-makedonskaya-pravoslavnaya-cerkov-gotovitsya-k-beatifikacii-aleksandra-makedonskogo/

[Competent]

Новости
Раскольническая Македонская православная церковь готовится к беатификации Александра Македонского
http://www.pravmir.ru/raskolnicheskaya-makedonskaya-pravoslavnaya-cerkov-gotovitsya-k-beatifikacii-aleksandra-makedonskogo/

Македонская православная церковь, находящаяся в расколе с мировым православием, после установки памятника Александру Македонскому готовится к его беатификации. Предстоятель самопровозглашенной неканонической церкви архиепископ Стефан дал благословение на написание иконы Александра Македонского. Данная икона будет написана на куполе церкви святого Николая в городе Штип. Что касается жития императора Александра, то его на настоящий момент Македонская церковь не предоставила.

Интересен тот факт, что данное действие архиепископа Стефана рассматривается как националистический вызов, который всегда был свойственен представителям Македонской церкви. Например, в 2008 году архиепископ Македонской церкви в Ватикане, на мероприятии, посвященному Св. Кириллу Римскому, произнес провокационную националистическую речь, где он обвинял греков в том, что они не дают самовыражаться македонскому народу.

Что касается представителей Элладской Церкви, то они озабочены националистической политикой Македонской церкви. Буквально на днях представители македонской диаспоры призвали отлучить митрополита Анфима Салоникийского за его резкие высказывания относительно строящейся радиостанции, а теперь данная организация бросает новый вызов канонической Церкви.

Справка:

Македонская православная церковь — канонически непризнанная церковь православного обряда, действующая на территории Республики Македонии.

«Македонская Православная Церковь» была незаконно образована в 1967 г. с помощью македонских государственных властей. В 2007 г. Синод Сербской Церкви отлучил всех верующих так называемой Македонской Православной Церкви.

К «Македонской Православной Церкви» принадлежит 2/3 верующих Республики Македонии (примерно 1,2 миллиона человек). Кроме того, она имеет общины в США и Австралии. Количество епархий — 10 (из них 7 действует на территории Республики Македония и 3 – за её границами). Количество храмов и монастырей на территории самой Македонии – около 1200 (из них монастырей — 12, в которых проживает около 100 насельников). С 2005 года предстоятелем «Македонской Православной Церкви» является архиепископ Стефан Охридский. Он возглавляет «Священный Синод Македонской Православной Церкви», который состоит из 9 митрополитов и одного архиепископа. Территория «Македонской Православной Церкви» охватывает территорию Республики Македонии и македонцев диаспоры. Всего же под управлением «Македонской Православной Церкви» находятся 2000 церквей и монастырей.

[Competent]

Црквата не дозволи одвоени панихиди за Тодор Александров

http://utrinski.com.mk/?ItemID=8E36467FE7E3AA45BA4E71D20AB27DC3

[Competent]

От официалния сайт на МПЦ:

Писмо и текст на македонски јазик стари 2.200 години
http://www.mpc.org.mk/mpc/rozeta.asp

[тиквешанка]

ЛУСТРАЦИЯ!!!

[Anton]

http://www.novamakedonija.com.mk/NewsDetal.asp?vest=93011839571&id=9&prilog=0&setIzdanie=22394
Г.г. Стефан предлага владици за своја комоција
   

   
Според верските аналитичари, во Синодот на МПЦ-ОА и нема некое цврсто единство. Поделбата на неколку табори е познато како јавна тајна, а во одредени периоди и отворено се демонстрира преку медиумите. Владиците велат дека е нормално оној што предлага владика, утре да очекува од него поддршка за своите активности
   
   
   

Изборот на владици е свечен чин, но и засилување на позициите

Со прогласување на новите владици во Синодот на Македонската православна црква-Охридска архиепископија ќе се зацврсти позицијата на поглаварот г.г. Стефан, а нивниот глас ќе им помогне на мнозинството црковни достојници да реализираат одредени планови.

Вака верските аналитичари ја коментираат новонастанатата ситуација во МПЦ-ОА, на чија досегашна листа на кандидати за избор на владици се додадени уште две имиња: старешината на манастирот „Света Богородица“ во Калишта, игуменот Јосиф и јеромонахот Јосиф од „Свети Јован Бигорски“.
На досегашната листа на кандидати се наоѓаат имињата на архимандритот Нектариј од манастирот „Свети Наум“, игуменот на Бигорскиот манастир Партениј и архимандритот Арсениј. Тие веќе со години се кандидати и одбиваат да станат владици, додека не се променеле некои состојби во МПЦ-ОА. За Јосиф од Калишта е познато дека е мошне близок на архиепископот Стефан, во чие опкружување дојде заедно со монахот Григориј, откако се оддалечија од струмичкиот владика Наум.

- Изборот на нови владици во една црква, сам по себе, е величествен чин, кој многумина го нарекуваат воскреснување на црквата. Но тоа се толкува и како засилување на нечија позиција, во зависност од тоа кој ги предлага. На последниот избор на четири владици имаше некој вид консензус. На пример, владиката Пимен дојде по предлог од владиката Наум, митрополитот Петар го предложи Климент, а Методиј и Иларион беа предлози на скопската епархија, односно од архиепископот Стефан. Сега г.г. Стефан повторно предлага нов владика - јеромонахот Јосиф - објаснуваат црковни извори.

Според нив, во Синодот на МПЦ-ОА нема некое цврсто единство. Таа поделба е позната како јавна тајна, а во одредени периоди и отворено се демонстрира преку медиумите. Владиците велат дека е нормално оној што предлага владика, утре да очекува од него поддршка за своите активности.

Во моментов во МПЦ-ОА има потреба од најмалку двајца владици. Едниот за австралиско-новозеландската епархија, која сега е под закрила на г. Петар, и другиот за скопската епархија, која ја води г.г. Стефан. Таа и беше во центарот на финансиските и имотноправните скандали.

Во поновата историја во МПЦ-ОА имаше само еден чин (обред) на кој наеднаш беа избрани тројца владици. Тоа беше толкувано како освежување на Синодот, но набргу се покажа дека идејата била тие да се испратат во епархиите надвор од Македонија, кои отсекогаш имале проблематични односи со Синодот.
Аналитичарите сметаат дека моменталната позиција на архиепископот Стефан е комотна, но дека идејата во Синодот да влезе уште еден негов човек од доверба може да се толкува и како обид да ги зацврсти своите позиции.

[Competent]

МПЦ: ЕК застана против фактите, негирајќи го вековното наследство на македонскиот народ
http://174.120.126.194/~orbiscom/tvorbis/index.php/2011-10-18-11-19-07/201-2011-10-26-14-20-01

Во писмото се посочува дека „со актот на солидарност со нашиот јужен сосед, Република Грција, во однос на нејзиниот неразбирлив спор со Република Македонија, Комисијата застана против научните факти (лингвистички, социолошки, историски), негирајќи едно вековно и значајно културно и духовно наследство кое му припаѓа на македонскиот народ, но и на културна Европа, а кое се препознава под поимот македонски.

 

[disidente]

МПЦ: ЕК застана против фактите, негирајќи го вековното наследство на македонскиот народ
http://174.120.126.194/~orbiscom/tvorbis/index.php/2011-10-18-11-19-07/201-2011-10-26-14-20-01

Во писмото се посочува дека „со актот на солидарност со нашиот јужен сосед, Република Грција, во однос на нејзиниот неразбирлив спор со Република Македонија, Комисијата застана против научните факти (лингвистички, социолошки, историски), негирајќи едно вековно и значајно културно и духовно наследство кое му припаѓа на македонскиот народ, но и на културна Европа, а кое се препознава под поимот македонски.

 

This Account Has Been Suspended      

[disidente]

Со шамари, клоци и боксови осветена црква во Австралија

Противниците на Митрополитот Патар, кои до пред извесно време ја имаа окупирано црквата св. Петка во Рокдаил, во саботата се обиделе да го спречат реосветувањето на храмот, кое го изврши надлежниот Митрополит, откако австралискиот суд пресуди во корист на МПЦ.

Инцидентот се случил во дворот на црквата. Двете спротиставени групи, според инофрмациите од австралиските медиуми си рамениле неколку удари. За смирување на тензијата интервенирала и австралиската полиција.

http://sitel.com.mk/dnevnik/makedonija/so-shamari-kloci-i-boksovi-osvetena-crkva-vo-avstralija

[disidente]

АШКОЛСУН      

Архиепископот Стефан има нов џип од 100.000 евра

Луксузниот Р350, теренец од марката Мерцедес е новиот автомобил во возниот парк на Архиепископот Стефан. Со него Поглаварот на МПЦ минатата недела се појавил на осветување на црква во Скопје.

Овие аметрски фотографии, како доказ до Сител ги испратија верници, револтирани од луксузот во кој ужива Македонскиот Архиепископ.

Ова возило според инофрмациите на Сител е дел од МПЦ од февруари оваа година. Интересен е податокот дека како сопственик на возилото е заведена хуманитарната организација Милосрдие, регистрирана со седиште во зградата на Македонската Архиепископија. Црковни извори за Сител тврдат дека организиацијата воопшто не располага со возилото, ниту пак има средства да купи ваков автомобил.

Нов модел на теренецот Р350 на пазарот за автомобили чини над 70.000 евра. На послеедниот саем за автомобили во Нови Сад, таков тип на автомобил бил продаден за 90.000 евра. Според инофрмациите на Сител мината година во македонија биле продадени два такви автомобила.

Автомобилот во кој се вози Архиепископот е произведен во 2006-тата. Од нема податок, по која цена е набавен.

http://sitel.com.mk/dnevnik/makedonija/arhiepiskopot-stefan-ima-nov-dzip-od-100000-evra