Кој е кој
четврток, 29 јули 2010
пишува: Коњот на Гоце
Иако стојам таму на плоштадот и точно гледам што се случува, успевам да украдам и малку време да ги прочитам коментарите на мојата колумна. Претежно ме засмејуваат, особено оние кои ме потсетуваат на цивилизацискиот судир кој постои во мојата држава. Многу ме радува тоа што неделно ги читам доказите за онаа друга цивилизација, против која се борам во моите текстови. Знаејќи за какви луѓе станува збор, воопшто не ме изненадува прашањето – Кој е? А навредите уште помалку.
Не можам да го споделам со зборови задоволството кое го чувствувам при читање на валидацијата на идејата дека на некому му е поважно КОЈ отколку ШТО. Ама таква е свеста тука, многу е поважно КОЈ кажал нешто, отколку ШТО кажал (во случајов напишал). Особено ако не ти се допаѓа она што го читаш. Токму поради тој факт, односно следбениците на филозофијата КОЈ, за разлика од ШТО, мојата земја е во оваа состојбата во која е сега. Оние кои ме забавуваат со нивните коментари константно ме потсетуваат на античките робови, кои по некоја битка биле ослободени и кои веднаш по нивното ослободување прашале – Што ќе правиме сега без нашите господари? Тоа е тоа. Да се слушаше повеќе содржината на оној кој продава патриотизам и да се гледаа со знаење неговите чекори, немаше да дојдеме во ситуација кога коњи ќе треба да ни ја бранат демократијата.
Бидејќи толку многу се заинтересирани за тоа кој сум јас, одлучив наместо тоа, во оваа колумна да разгледаме кои се тие. Не за друго, да имаа нешто паметно да кажат можеби ќе им реплицирав со аргументи, но нив само ги интересира КОЈ. Е па ќе ви кажам кој сум, кажувајќи ви за нив, односно за спротивното од мене. Значи, кои се тие?
Тие се многу храбри. Од преголема храброст тие се на страната на моментално помногубројните, односно помоќните. Така се тесно поврзани и испреплетени што веќе не постојат ни како индивидуи. Нели, тоа е храброст, да бидеш со повеќето, со посилните и да им се спротиставиш на помалкумината, односно послабите. Впрочем така и не е важно дали си на правата страна, само е важно дека си побезбеден. Тоа е вистинската храброст, нели?
Тие се многу мудри и паметни. Од преголема памет мораат да следат и поддржуваат секакви глупости кои ќе им ги приложи Лидерот. Тој ќе им рече да скокнат, а тие ќе прашаат колку високо. Тој ќе им рече дека нешто е лошо, па тие ќе плукаат по тоа. Тој ќе ги плаши со одредени работи и тие ќе го молат од нив да ги спаси. Тој ќе им ги троши парите на работи кои не се неопходни (но убаво изгледаат), а тие ќе ракоплескаат и со занесени лица ќе го гледаат додека им објаснува како се гради и што ќе се гради понатаму. Тој ќе им ветува, ама кога нема да им ги исполни ветувањата, тие нема да му се лутат, бидејќи некој друг секогаш им е крив. Толку многу се паметни што не можат да прифатат дека некој размислува различно од она кое нив им е сервирано и со кое им се испрани мозоците. Толку се мудри, што не им е важно што ќе биде утре. Не им е важно каде води патот по кој одиме, се додека Лидерот е на чело. Не им е важно што се работи, колку квалитетно се работи и дали воопшто се работи, само сакаат да слушаат дека се работи. Не им е важно дали институциите и службите кои ги финансираат се ефикасни и ефективни. Не им е важно дали нешто е вистина, или не, впрочем вистина е ако Лидерот им кажал дека е. Така не мораат воопшто да се мачат со размисување. Зар не е тоа највисоката форма на мудрост?
Тие се многу напредни. Од преголема напредност гледаат само назад. Во време кога треба да размислуваат за иднината опседнати се со минатото. Во време на супериорен технолошки развој, за нив достигнување е водоскок и плажа на која не можат да се капат (со други зборови кафуле покрај Вардар). Во време на самоодржливи куќи и згради, нив ги интересира колку декоративни столбови ќе има најновата барокна зграда. Во време кога треба да размислуваат за електрични возови кои се движат со голема брзина и авиони кои летаат на соларна енергија, нив најважно им е каква кола купиле од Бугарија, колку е јака (колку коња има) и колку луѓе ќе ги видат во неа. Во време на интернет и глобална поврзаност, најважните информации ги добиваат од МТВ и таа другата пропагандна телевизија (каде работи неофицијалниот министер за пропаганда). Во време на Европски интеграции, тие ја одбиваат Европа поради тоа што Лидерот неа најмногу ја обвинува за својата неспособност. Во време на либерализација, тие подржуваат архаични закони. Во време на вселенско истражување и научни достигнувања, тие ставаат национален херој кој не јавал коњ, токму на коњ. Зар не е тоа напредно, па дури и револуционерно?
Тие се многу културни и верни на својот национален идентитет. Кога најмногу и е потребно на Македонија да бидат Македонци, тие стануваат Бугари. Кога дојде времето за културниот натпревар меѓу народите, за кој зборуваше Гоце Делчев, тие почнаа да ги копираат ненаситната бугарска желба за узурпирање на историјата, српското сељаштво и слеп национализам, грчката тврдоглавост во однос на прашања за кои не е во право, американската култура на насилство, брзи пари и криминал... Наместо универзален културен натпревар, тие го извитоперуваат веќе докажаното сопствено културно наследство со апсурдно додавање на антички моменти, онаму каде никогаш не припаѓале. Ги забораваат хероите на Македонија кои ги дале своите животи за создавање на современа Република Македонија и на нивна сметка ги величаат и промовираат античките кралеви и видни личности од антиката за кои никој никогаш не слушнал. Ги величаат, и до вистинските херои на Македонија во Музејот на Македонската Револуционерна Борба ќе ги постават и оние кои се бореле за зависна Македонија, или Македонија под Бугарија. Ја заборавија содржината на она кое го говореа и за кое се бореа револуционерите. Толку многу се културни што во отсуство на аргументи, можат само навреди да редат. И најважно од сé, најубаво им е кога локаат пиво, лапаат кебапи и ја слушаат Цеца. Зар не е тоа врвот на културата?
Тие се вистински демократи. Од што се толку многу демократски настроени најмногу од сé би сакале да ми го одземат, токму мене, правото на говор. Од што се многу демократи не сакаат да слушнат за друга опција, освен нивната. Станаа исти како комунистите, за кои тврдеа дека им направиле толку многу злодела. Сакаат да нема опозиција, да нема луѓе кои размислуваат различно од нив. Обожаваат да го користат зборот антидржавнички, иако многу често го користат во погрешна конотација (инаку, треба да се запрашате што е поантидржавно, некој да си го користи правото на говор, или да се прават плажи додека третина од населението на државата е сиромашно). Тие сакаат сите да молчат додека тие ја уништуваат државата и ѝ го изменуваат ликот и суштината. Не сакаат да ми се спротистават со идеи, со аргументи, туку само ги интересира кој сум, а ако знаеја кој сум, Бог знае само што се не ќе ми најдеа мене на нивата. Толку се вистински демократи што политиката само со кодошење, казни и притисоци знаат да ја спроведуваат. Толку се демократи што полека, но сигурно, ден за ден, ни ја намалуваат на сите слободата. Зар не е тоа најдемократски?
Сега би сакал и да ви кажам кој сум, но знам дека нема да го разберете тоа. Впрочем докажавте дека не можете да сфатите нешто што е различно од вашето. Мене ми е многу драго што вие постоите, тоа е жив доказ за правичноста на она кое го пишувам во моите колумни. Го прифаќам вашето мислење, иако е различно од моето, бидејќи за разлика од вас, кои сакате да не постои различно мислење, мене оваа битка на цивилизациски сфаќања ми е инспирација. Ви ветувам дека ова што го пишувам ќе заврши, кога ќе заврши она што го правите вие. До тогаш, се согласувале или не, сакале да постојам, или не, јас ќе продолжам да пишувам. Заклетвата која ја дадов одамна дека ќе ја бранам слободата на Република Македонија го бара тоа од мене.
Не грижете се мои верни читатели кои живеете под мотото - КОЈ Е. Еден ден кога демократијата повторно ќе заживее во мојата држава и кога опресијата ќе биде минато, јас ќе ви кажам кој сум. До тогаш само ќе уживам во вашите докази на ова што го пишувам и ќе се радувам на потврдата дека вам ви е поважно КОЈ пишува, за разлика од ШТО пишува.
А ако мислите дека употреба на псевдоним е кукавички, тогаш ги навредувате истите револуционери кои ги величате. Да си ја знаевте историјата ќе знаевте за: Подземна Република 1), Чернодрински 2), Вардарски 3), Доне Тошев (Дончо Штипјанчето) 4), Брат Арсение 5), Пенчо 6), Невен Пејко 7) и уште многу други. Исто така, еве цитат, да не викате дека коњот лаже (цитатот го има на повеќе Македонски сајтови, каде е опишано делото на Гоце Делчев):
На Гоце Делчев му припаѓа заслугата за создавањето на организацијата во Штипско, Кочанско, Радовишко, Струмичко и Кукушко. Тој ги организира и првите канали на организацијата, по кои се пренесува организационата пошта, агитациони материјали и оружје. Создава погранични пунктови во Ќустендил, Дупница, Самоков, Кавакли и други места. Се создава и курирската служба, во употреба се воведени и шифри, хемиско мастило и псевдоними. Така под раководство на Гоце Делчев се оформува организационата структура.
Сигурно и на тогашните опресори им сметала употребата на псевдоними. Сигурно и тие умирале од желба да дознаат КОЈ е тој што пишува и се бори за Слободна Македонија.
Ај следната колумна можеби ќе биде во „подуховна” форма.
Слобода или Смрт!
Коњот на Гоце
1) или Тајна Република, или Држава во држава е алиас, или псевдоним на Македонската Револуционерна Организација
2) псевдоним на Војдан Поп Георгиев – истакнат македонски писател, патриот, револуционер, театарски режисер, артист и основоположник на македонскиот театар;
3) псевдоним на Петар Поп Арсов - македонски револуционер, основоположник на Македонската револуционерна организација долгогодишен член на ЦК на ТМОРО, задграничен претставник на организацијата, автор Прв устав на Македонската револуционерна организација;
4) псевдоним на Андон Стојанов - македонски револуционер, учесник во македонското револуционерно движење, член и деец на Македонската револуционерна организација;
5) псевдоним/прекар на Христо Узунов - македонски револуционер, учесник во македонското револуционерно движење, член, раководител и војвода на Македонската револуционерна организација;
6) псевдоним на Велјан Илиев - делегат на Смилевски Конгрес од Ресенскиот реон;
7) псевдоним на Коста Апостолов Солев (Кочо Рацин) - македонски книжевен деец и комунистички активист, најпознат по својата поезија. Еден од основоположниците на современата македонска литература.
http://www.kirilica.com.mk/vest.asp?id=53739
