Ако е потребно некакво тропање, тоа не е во форумов туку е бугарската држава коjа мора да тропне и поjако, што веќе е видливо ... ќе нема лабаво.
Вопрос:
„Затоа те замолувам за сугестия :
1. Да продолжам по свойот пат и да работам на новата преродба на заблудените ни бракя бугари од Р. Македония;
2. Да дигнам раце од се и да се приклучам на мнозинството од породата на српската пропаганда.”
Едноставно, продолжуваj.
Цитат:
„... или потекнуваш од некого или не потекнуваш.”
Да потекнуваш не секогаш е исто како да бидеш. Малку свртување, се извинувам ама се сеќавам на една епизода раскажана во спомените на некоj македонски Бугарин (Михаил Огнjанов мислам) коj на завршекот на Втората светска воjна по втор пат го напушта Скопjе и со своjот татко патува преку Ниш за Софиjа. Во возот тие седеле со некои старци Срби кои помеѓу себе зборувале на местен (Торлашки) диjалект. Дошле неколкумина млади српски партизани кои рекле на старците „Станете да седнемо ми”, неколку пати, на што старците продолжиле да си зборуваат. Накраj следува таков диjалог: „Зашто да станеме кога сте ви помлади?” „Због тога што сме ми вас ослободили” „Ни сте ви нас ослободили” „Е па коj jе вас ослободил?” „Бугари су нас ослободили” (протерали германска воjска) „Па што, да не си ти Бугарин?” – овде следува одговор коj кажува многу – „Jа ни сам Бугарин, jа сам се борио со Бугарима на Каjмакчалану, али моj отац jе био Бугарин”.
Цитат:
„Можеби предлагаш дека мајката треба да се одрече од децата и да не ги признае за свои? Со барањето бугарите да влезат како малцинство во Уставот на Македонија, како да се бара од Бугарија на практика да се откаже од милионите свои деца.”
Никако, Бугарија не смее да се одрекува ни од кои било свои деца, па затоа (мое мислење) мора секоj од Република Македониjа коj побара бугарско државjанство да го добива одма, автоматички, вклучуваjќи ги дури „етничките”, „античките”, анти-Бугарите, како и припадниците на други етнички заедници – како што било со наредбата на Цар Борис III од 1942 (овоj пат неисклучуваjќи ги ни евреите). Што незначи дека етничките Македонци се Бугари кога тие ова не го сакаат.
Цитат:
„По што ќе ги разликуваме "етничките Македонци" и "етничките Бугари" во Македонија?!”
По тоа што етничките Македонци се изjаснуваат како не-Бугари и се светски шампиони по антибугаризам каков не ни постои негде освен во Република Македониjа.
Да бидеш етнички посебен не мора неопходно да зборуваш посебен jазик. Црногорците, например, етнички се одликуваат од Србите иако нивните jазици (ако тоа воопшто се различни jазици) се многу поблиски одколку се книжевните норми на Скопjе и Софиjа. Исто така, наjпрвата (пред софиската и скопската) книжевна норма на современиот бугарски jазик, таа од Банат, е уште поразлична. Што не ги тера банатските Бугари да се прогласаат за некоjа посебна нациjа :-)
Односно цитатата „Независно од нивниот број", таму се зборува конкретно за Бугарите кои се добро етаблиран етнос со познато присуство во сите Македонии од Хан Кубер наваму. Сето тоа Марсиjанците во Босна или каде било го немаат (освен на Марс, можеби).
Цитат:
„Тоа што не веруваш дека некој, кога ќе го прочита Славејков, нема да се возроди, тоа е твое лично убедување, но нема никаква врска со реалноста во Македонија.”
Jас не тврдам дека нема такви. Меѓутоа, за 18 години независност резултатот от ваквиот возрожденски процес на пописите се некои 1000 декларирани Бугари. Ве молам не ми кажуваjте дека декларираните Македонци во пописите се Бугари. Jас знам дека можеби 5% се осеќаваат Бугари, можеби 20% веруваат дека Македонец = Бугарин, сепак тоа никако не е мнозинство. Бугарите во Република Македониjа не се ни признаени дури како Власите, Србите или Турците, за мнозинството таму они се „Бугаромани” или „Бугараши”. И воопшто, се признават малцинства; да се бара признавање на мнозинство е апсурд, „оксиморон” или дрвено железо.
Возрожденскиот процес ... Во почетокот на независноста, старата генерациjа македонски Бугари веруваше дека одма ќе преовладува вистината и Македонците ќе разберат дека се Бугари барем по потекло, дека ќе се поправи азбуката, дека ќе се воспостават повеќе од братски односи со Бугариjа и т.н. Тоа не се оствари (воопшто не потенцирам овде дека Бугариjа направила тоа што било потребно), дел од таа генерациjа веќе за жал ги нема, а нивните деца – ете овде е клучот. Децата брзо сфатиле дека како Бугари тешко ќе прогресираат. Денес ги видиме како македонисти кои иако немаат афинитет кон Србиjа, се повеќе анти-Бугари него србокомунистите.
Така што, во денешната стварност (силна Бугариjа во НАТО и ЕУ) jа има и потребата и можноста за нова стратегиjа. Во овоj правец, и односно придонесот на бугарските интелектуалци (иако не го сакам тоj поим, кога ќе слушнам за „интелектуалци” се фаќам за пиштолот :-)), стратегиjата коjа тие jа имаат обjавено во „Бугарската политика спрема ...” (не ми е познато да има обjавено друга ваква целосна стратегиjа) предлага броjни потези еден од кои е барањето за присуство на Бугарите во Уставот.
Сето тоа не враќа кон самиот почеток на оваа дискусиjа, изjавата на амбасадорот Трохаров. Таа изjава не е случаjна, ниту е Трохаров случаен човек во бугарското МНР. Се до неодамна бугарската дипломациjа го споделуваше ставот дека за македонските Бугари не треба да се бара вклучувчње во Уставот или друго признавање како малцинство. Една година по обjавуването на „Бугарската политика ...”, изjавата на Трохаров говори за промена во бугарската политика.
P.S. Немоj да се збунувате за никот ‘Hunza’, го користев некоj пат во форуми на скопски медиуми (‘Hunza’ или ‘Hunza od EU’) па мора да се биде конзистентен :-)