Ве молиме пријавете (login) или зачленете се (register).
1 час 1 ден 1 недела 1 месец Засекогаш
Пријавете се со корисничко име, лозинка и должина на сесија

Овој оддел овозможува да ги гледате сите пораки оставени од овој член. Но внимавај можеш да ги видиш истите само од делови на форумот каде имаш пристап.

211

Музика / Одг: Мюзик айдъл в Скопие

« на: Март 17, 2009, 09:04:44  »

За пофалба е фактот што 20% од учесниците во финалето се од Република Македонија, а тоа е реалниот сооднос на бројот на населението во Република Македонија и Бугарија.

212

Актуелни теми од медиумите / Одг: "Novinar.net" вече и на македонски

« на: Март 17, 2009, 08:31:49  »

За некои први април стигнал пред време

213

Музика / Одг: Музикални поздрави ! :)

« на: Март 15, 2009, 06:39:14  »

Поздрав за Штипјани

http://www.youtube.com/watch?v=gCvvMfhMl9Y

214

Музика / Одг: Мюзик айдъл в Скопие

« на: Март 12, 2009, 10:53:01  »

Во финалниот дел на Music Idol како водителка, претставник од Р.Македонија, ќе се појави Сања Николиќ, бивша мис на Македонија и водителка на некои емисии од забавен карактер, како што беше реалното шоу „Тоа сум јас“ итн. Инаку, Сања е по потекло Црногорка.

215

Национално-ослободителни борби / Одг: Михаил Апостолов на македонската википедија

« на: Март 10, 2009, 11:18:44  »

Браво! Во последно време македонската верзија на Википедија е збогатена со многу интересни статии.

216

Литература, книги, изданија / Одг: фотографии

« на: Март 08, 2009, 11:45:48  »

Град Штип со Хисарот



Учителки во Штип, 1915г.



Училишен хор, Штип, 1917-1918г.



Чествување за Тодор Александров, Штип, 1942г.



Чествување за Тодор Александров, Штип, 1942г.

217

Музика / Одг: "Беломорие" од Љубка Рондова

« на: Март 08, 2009, 10:26:51  »

Пред извесно време „Мизар“ направија преработка на песната на Любка Рондова и й го променија насловот. Еве како звучи нивната верзија http://www.youtube.com/watch?v=x6e2SYZmIoU (Мизар - „Бело Море“)

218

Музика / Песна посветена на Васка Зојчева

« на: Март 08, 2009, 04:01:43  »

При посетата на Скопје во 1913 година, српскиот крал Александар І Караѓорѓевиќ сретнува едно 7 годишно скопјанче по име Василка (Васка) Зојчева и дрско ја прашува - „Па, шта си ти?“, на што девојчето одговара - „Б`лгарка“. Поради тој одговор, во присуство на нејзините родители и други скопјани, кралот му удира шлаканица на девојчето. За таа случка, Иван Вазов во април 1913 год. напишал стихотворение "Па шта си ти?".

Во 1934 година во францускиот град Марсеј, по наредба на ВМРО, српскиот крал Александар І Караѓорѓевиќ е убиен.


Песна за Васка Зојчева (mp3)

„Па шта си ти?“ - кралот српски попитал
едно малој моме, едно лично скопјанче.

Еј ти, кралу, јас сум си баш б`лгарка
од град б`лгарски, од земја б`лгарска.

За тие думи кралот удрил момето
пред мајка и татко, пред сите скопјани.

Еј ти, кралу, слушај, слушај, запомни,
цел народ те виде, скоро ке ти одмазди.

Еј ти, кралу, бегај - бегај далеку,
тука не е Српско, тук е земја б`лгарска.



Василка Зојчева


Стихотворението на Иван Вазов:

"Па шта си ти?"

"Па шта си ти?" - такъв въпрос задава
във твоя дом безочлив чужденец.
"Па шта си ти?" - с такваз псувня смущава
душата ти некакен пришълец;

"Па шта си ти?" - туй питане навред -
при Дрин, при Шар, при Вардар, Преспа драга
о, бъларино, сърбин ти полага
и чака с начумерен лик ответ.

Но ти пази се, прав ответ не давай.
Кажи се португалец кюрд, сириец,
лапонец, негър, циганин, индиец -
но българин се само не признавай.

Че тоз грях смъртен прошка там не знай:
влече позор, побой затвор, изгнанье -
невидени при прежните тирани.
Скрий, че си българин в най-българския край;

че си потомък Самуилов, на Атонский
Паисий внук; скрий на коя си майка син,
на кой язик пей мътний Вардар, синий Дрин,
и езерата и горите македонски!

Не споменувай Лозеград,
Люлебургас, ни Булаир ужасни:
ти би разбудил подозрения опасни,
че на героите техни може да си брат.

Мълчи! А вместо тебе всеки дол, пътека,
дъбрава, езеро, река, рид, планина
ще викат с глас през всички времена:
"Тук българи са, българи от памтивека!"

Април, 1913 г.

219

Музика / "Балада за Гунди и Котков" на Струмичанецот Наско Џорлев

« на: Март 07, 2009, 11:11:41  »

Наско Џорлев е роден струмичанец, внук на Ристо војвода, другар од Кукуш на Гоце Делчев. Наско Џорлев бил воспитуван и израснат во патриотски дух, што не ретко се изразувал и во неговите песни. Музичкиот талент го води на студии по фолклор во Белград, а по завршувањето се враќа во Струмица, каде што извесно време работи како професор по хармоника и труба. Со формирањето на својот „Ансамбл на Наско Џорлев“, го напушта професорството и тргнува да живее со естрадниот леб, по патишта и турнеи. Како негово откритие секогаш се претставувале видни пејачки имиња на македонската народна песна, како што се Петранка Костадинова, Виолета Митева, но и Уснија Реџепова, а и инструменталистот Ферус Мустафов. Наско Џорлев почина на 27 октомври 2006 по подолга болест. Неговата дејност денес ја продолжува неговиот син, познатиот виолинист, Зоран Џорлев.

Тоа што е интересно, а малкумина го знаат е дека Наско Џорлев напишал балада посветена на трагично загинатите бугарски фудбалери Георги Аспарухов - Гунди и Никола Котков во 1971 година.

"Балада за Гунди и Котков"
http://www.youtube.com/watch?v=_DOFHwkyTlU





Текстот е превземен од http://www.de-zorata.de/forum/index.php/topic,283.0.html
Има и едно интересно искажување поврзано со Наско Џорлев:

Като става дума за Струмица и се сещам за моя приятел Наско Джорлев, който може да се каже че е най-българофилския струмичанец когото познавам.

Когато през 1981 година свирихме с него из Херцеговина (за най-голямо съжаление не можахме да продължим заедно, именно поради натиск от "определени служби" за премахването на "бугарина" от оркестъра ) той ми разправяше за всички онези гонения на които е бил подложен, за цялата онази "масирана атака" срещу неговото самоопределяне. Особено тежко е бил преследван за написването на "Баладата за Гунди и Котков" и едва ли не считан за вътрешен враг. Дълго след това РТБ ( той дори не е допуснат с тази песен до по-известната Юготон ) "стачкува" негов материал, въпреки че плочата става "златна" (благодарение, разбира се на хилядите екземпляри продавани из нашата страна на "черно" (тогавашната македонска "управна интелигенция" определя този вид музика за ШУНД (кич) и санкционира разпространяването й с допълнителни данъци, да не говорим пък, че нашата през това време също третира турбофолкът като КИЧ и в България през онези години дори и няма "официални" изпълнители на този род "неофолклор".

Разбира се, след като забраниш на хората да произвеждат музика близка до тяхната душевност и естетика, те се обръщат до най-близкия еквивалент на "музика за душата" и така в България вместо доморасла чалга, доминира вносната.

Каквото и да е вашето отношение към този вид "дъвка за ушите на шлосера" музика, съгласете се че забраната на каквото и да води до замяната му с най-близкото до него. Едва ли някой сериозен човек може да си помисли, че след като забраниш на родните ценители на този жанр да слушат Шабан Шаулич, Мирослав Илич, Лепа Брена или Цуне и те веднага ще се втурнат да слушат Мусоргски, Вагнер или Владигеров. След като на някого нещо му харесва, направо е лудост това нещо да му бъде забранявано. РАЗБЕРЕТЕ: ВСЕКИ ИМА ПРАВО ДА СЕ РАДВА НА КАКВОТО НА НЕГО МУ СЕ РАДВА!!!

Когато преди три години се срещнах в Скопие с дъщерята на Наско - певицата Софче Джорлева от нея с прескърбие научих че нейното тежко болно детенце (левкемия ) е било лекувано в ИСУЛ (цялото семейство е с изключително доверие към всичко БЪЛГАРСКО ) и дори там е починало въпреки геройските опити на тамошните лекари да направят всичко което име е било по силите в борбата с левкемията.

Песните на Наско са любими и от двете страни на границата, но по конюктурни причини ли, поради незнание ли, но никой досега в България не съм чувал да е написал и ред за този скромен човек, чиито песни са любими на поколения българи и македонци. (по същия начин както и много, много малко се пише за най-гениалния български композитор - националната икона Дико Илиев)

220

Фолклор / Одг: Мартинки - Малку подзаборавена традиција

« на: Март 07, 2009, 08:30:17  »

Лейди, не ми е ясно защо се сърдиш. При нас наистина повечето от легендите за мартениците са свързани с Аспарух. Е, има и други.

Карамане, ако трябва да съм честен, не съм чул от баби, дядовци или стари хора някакви конкретни легенди за мартениците, особено пък за Аспарух ... Може да не съм питал достатъчно като малък ! 
Обикновено се казва, че са за здраве - "да сте бели и цървени ..." !

Сега има различни легенди, публикувани в Интернет, но преобладаването на дадена версия се дължи повече на активността на авторите-промотори (и на преписвачите  ), отколкото на нещо исторически реално ... Затова са легендите ! 

Тоа што и јас го знам од баба ми е истото, дека мартинките се за здравје, а белото и црвеното се симбол на здравје, или како што рече Competent - „да сте бели и црвени“.

Црвеното и белото се симбол на здравје кај нашиот народ. Дури и за Велигден во некои места постои обичај бабите да поминуваат по лицата на децата со првото вапцано велигденско јајце изговарајќи "Црвено бело дебело" или "Црвено бело здраво и живо".

Симболиката на белото и црвеното за здравје и убавина го има и во народните песни, како на пример
„Ој девојче бело ем црвено,
како тебе моме нигде не најдов...“

И повторно ќе се согласам со Competent кога вели дека сега има различни легенди, публикувани на Интернет, но преовладувањето на дадена верзија се должи повеќе на активноста на авторите-промотори. Промоторите на антиквизацијата на Македонија си измислија нов мит за мартинките и започнаа да го поврзуваат со антиката.

Румънците и молдовците също носят мартенички, което означава че обичаят е доста по-стар от нашето Възраждане, но легендите свързващи ги с Аспарух може и да са продукт на Възраждането.  А легендата за хан Кубрат и петимата му сина също е част от китайския фолклор, но там става дума за друг хан разбира се.  Много стара легенда е и може да е побългарена по време на Възраждането, но може и да е заета доста по-отдавна.

Колкото до мартинките, много бързо са забравили в Струмица, че традицията е татарска.  Няма да е зле да им се напомни този неприятен факт.

ПС: Пардон, току що се сетих че мартенките нищо общо нямат с мартениците и че по всяка вероятност мартенките са чисто македонска традиция от времето на Александър.

Некои веќе започнаа да шират и такви митови. Ете што пишува во весникот „Дневник“ (Број 2697, сабота, 18 март 2006)

ПРОСЛАВА НА ДРЕВНИОТ МАКЕДОНСКИ ПРАЗНИК КСАНТИКА
Мартинки и песни во чест на пролетта

Според древните македонски преданија, Ксантија била божица на цвеќињата во која се вљубил богот Македон, син на богот Зевс. Во чест на таа љубов, древните Македонци месецот на пролетта го нарекле Ксант, а својот најсветол празник - Ксантика. Празникот на светлината, љубовта и убавината, како во дамнешните времиња, со игра и со песна беше прославен завчера во Домот на Армијата во Скопје. Според древниот македонски обичај, секој од посетителите беше закитен со мартинка, црвено-белата нишка-симбол на среќата, радоста и љубовта.

- Народе македонски, денеска славиме како што славеле нашите предци пред илјадници години. На овој голем духовен празник, древните Македонци се собирале во театрите, во полињата, на плоштадите и заедно со царевите славеле, пиеле и наздравувале за радоста и среќата. Го поздравувале најзначајниот ден на духовноста - празникот Ксантика. На денот кога се буди целата природа, младите од црвено-бела преѓа правеле пискулци за марами, белегзии за на рака, гајтани за на појас и верувале дека тоа ќе им донесе среќа во текот на целата година - рече Ангелина Маркус, член на Здружението за негување на древните традиции "Ксантика", кое беше организатор на прославата.

Со изведба на "Тешкото" - симбол на македонскиот непокор, игроорците од Културно-уметничкото друштво "Александар Македонски" ги поврзаа македонското блиско минато и древната традиција. Младите членови од Музичкиот училиштен центар "Илија Николовски-Луј", преку балетска игра симболично го прикажаа доаѓањето на пролетта. Слободан Јаневски, победник на неодамнешната ораторска вечер, одржа беседа со текстот "Моја Македонија" на Вангел Божиновски. Благослов за животот и природата, преку своите духовни песни, дадоа свештениците од еден од најреномираните црковни ансамбли кај нас - "Јован Кукузел". Актерот Сашо Милошевски го изведе монологот "Скрб и утеха", а Соња Каранџуловска и Драги Бадев рециталот "Антејска".

Вљубениците во македонската традиција и песна, учениците од класата за народни инструменти при Музичкото училиште, изведоа неколку песни од непресушното творештво на македонската фолклорна традиција. На прославата беше прочитан и поздравен говор на Тодор Петров, претседател на Светскиот македонски конгрес, а сликата "Птица на мирот" од нашиот уметник Живко Поповски-Цветин беше подарок за здружението "Ксантика". Прославата заврши со музицирањето на виртуозите на виолина Михаил и Момчило Куфојанакис и Ерхан Шукри.

221

Литература, книги, изданија / Константин Миладинов

« на: Март 06, 2009, 11:41:20  »

Константин Миладинов

Роден около 1830 г. в Струга. Отначало учи при брат си Димитър в Струга, Охрид и Кукуш, след това в гръцката гамназия в Янина и университета в Атина. Известно време (1847-1849) учителствува в с. Търново, Битолско, след което продължава образованието си в Русия. По време на следването си в Московския университет се сближава с Л. Каравелов. Вас. Попович, Р. Жинзифов, Сава Филаретов и други от учещите там българи, поддържа връзки и с Раковски. Сътрудничи на сп. "Братски труд", "Български книжици", в. "Дунавски лебед" и др. и подготвя сборника с български народни песни, в който влизат събираните заедно с брат му фолклорни материали, както и такива, които Димитър и други българи продължават да му изпращат.

 
В 1861 г. с материалната помощ на хърватския католически епископ Йосиф Щросмайер издава Български народни песни, собрани от Братия Миладиновци Димитрия и Константина и издани от Константина - най-хубавия наш фолклорен сборник, съдържащ песни от различни краища на България, по който някои чужди слависти са изучавали българския език. Научил, че Димитър е арестуван (поради интригите на охридския владика-фанариот), Константин тръгва за България. Арестуван и хвърлен също в цариградската тъмница, той умира почти едновременно с брат си в 1862 г. Има предание, че двамата са били отровени от фанариотите.

 
Човек с широка култура и възможности за литературна работа в Русия, К. Миладинов тъгува за родния край, за слънцето на юга и непрекъснато се стреми към родината. Израз на тази носталгия и близост до живота на народа е цялата му поезия, и особено великолепната елегия Тъга за юг.

 
Стихотворенията Бисера, Желание и Голапче са публикувани в "Български книжици", ч. II, кн. I, 1858 г.; На санцето - в "Братски труд". кн. I, 1860 г., а Тъга за юг - в "Дунавски лебед", I, 1860, бр. 20.

Тъга за югъ
Константин Миладинов
(на стружки говор)

Орелски криля какъ да си метнехъ
и въ наши стърни да си прелетнехъ!
На наши места я да си идамъ,
да видамъ Стамболъ, Кукушъ да видамъ;
да видамъ дали сънце и тамо
мрачно угревятъ, како и вамо.

Ако какъ овде сънце ме стретитъ,
ако пакъ мрачно сънцето светитъ,
на пътъ далечни я ке се стегнамъ
и въ други стърни ке си побегнамъ,
къде сънцето светло угревятъ,
къде небото дзвезди посевятъ.

Овде йе мрачно и мракъ м' обвива
и темна мъгла земя покрива;

мразой и снегой, и пепелници,
снлни ветрища и виюлици;

околу мъгли и мразой земни,
а въ гръди студой и мисли темни.
Не, я не можамъ овде да седамъ!
Не, я не можамъ мразой да гледамъ!

Дайте ми криля я да си метнамъ
и въ наши стърни да си прелетнамъ.
На наши места я да си идамъ,
да видамъ Охридъ, Струга да видамъ.

Тамо зората греитъ душата
и сънце светло зайдвитъ въ гората;

тамо дарбите - природна сила
со съта раскошъ ги растурила:

бистро езеро гледашъ белеит
и си одъ ветаръ синотемнеитъ;

поле, погледнишъ или планина,
сегде божева йе хубавина.

Тамо по сърце въ кавалъ да свирамъ,
сънце да зайдвитъ, я да умирамъ.

Бисера
Константин Миладинов

Бисеро моме, Бисеро,
що носишъ бисеръ на гарло?
Твоето гарло хубаво
и отъ дробнаго бисера
хиляда пъти по-бело.

Бисеро моме, Бисеро,
защо со бисеръ покривашъ
твоето гарло хубаво?
Я нейкю бисеръ да баца,
тукъ сака твоето гарло.

Бисеро моме, Бисеро,
за кого низишъ бисеротъ?
За кого готвишъ дарои?
Я дарой бисеръ не сака,
тукъ сака мома Бисера.

Голапче
Константин Миладинов

Голапче, мало хубаво,
голапче златокрилесто,
кога ти дойде при мене?
И кога въ часотъ побегна?
Уще я гласъ ти не слушнафъ,
уще те харно не видофъ.
Дан' ми се, мило налюти?
Дан' ми се добро насърди
заш' не ти хубость пофалифъ?
заш' не ти криля помазнифъ?

Ела ми, мило, ела ми,
ела ми сега при мене.
Я ке ти хубость пофалямъ,
я ке ти криля помазнaмъ,
я ке те тебе назобaмъ
се со дробнаго бисера,
я ке те чува секога,
мое ми мило, в пазува!

222

Актуелни теми од медиумите / Железничка линија Скопје-Софија

« на: Март 06, 2009, 08:18:00  »

Возот за Бугарија ги чека милијардите

Пропаднатите гигантски бетонски столбови од недоизградените мостови сведочат за неуспехот да се заврши пругата кон источниот сосед иако се потрошени повеќе од сто милиони евра и неповратно се загубени 15 години

Дотраениот мост на реката Пчиња кај кумановското село Клечовце со шини поставени на изгниени дрвени греди е крајната делница од железничката пруга што треба да ја поврзе Македонија со Бугарија. Во продолжение се издадени две метални прачки, по кои се издолжува земјен пат. Оваа пруга и трасираниот пат се дел од Коридорот 8, кој се протега од бугарското пристаниште Бургас преку Скопје до Валона во Албанија. Делот од Коридорот низ земјава, македонските власти повеќе од 15 години не успеваат да го завршат.

Градежните активности на теренот без подетаљно објаснување беа прекинати пред неколку години. По долгогодишно градење и потрошени повеќе од сто милиони евра, државата успеа да направи само десетици гигантски бетонски столбови за предвидените железнички мостови и да трасира земјен пат до пред Крива Паланка. Железничката пруга кон Бугарија стои недовршена, градежната механизација е повлечена, а почнатите објекти на трасата пропаѓаат. Македонија е единствената земја која не го завршила својот дел од работите, со оглед на тоа дека Бугарија одамна е подготвена за железничкото поврзување со нашата земја, а Албанија ја изгради пругата до Поградец.Екипата на „Дневник“ ја следеше трасата на идната железница за да откриеме што се случува со веќе изградените делови. Мештаните од Клечовце се сомневаат дека пругата некогаш ќе биде комплетирана.

- И да ги постават шините над новата траса, пругата што веќе постои не е употреблива. Најголем дел од металните прачки се украдени и продадени како старо железо. А овој мост не може да издржи човек да помине, а не воз - велат селаните што работеа на нивите крај Пчиња. Следејќи ја трасата, се наидува на неколку големи моста за кои се изградени носечките столбови. Некои од нив се целосно покриени, но најголемиот дел не се. Најголем е мостот кај кратовското село Кетеново. Високите бетонски столбови се покриени до половина со големи блокови, додека останатите се донесени до мостот, но се' уште не се поставени. Според бројките на нив се забележува дека на локацијата се донесени во 2003 и 2004 година, од кога не се поместени. Делови од трасата веќе се обраснати со трева и грмушки, поради што е непрепознатлива.

Според процените, неистрасиран останува делот од Крива Паланка до граничниот премин Деве Баир во должина од околу 20 километри.Уште додека траеја градежните активности на теренот, трасата на пругата постојано се менуваше. Мештаните низ чии населени места треба да минува железницата коментираат дека трасата се менувала како што се менувала и власта, при што разни експерти сметале дека решенијата на нивните претходници се лоши. Крива Паланка се' уште има проблеми поради постојано менување на трасата. Цели 15 години Општината не може да донесе детаљни урбанистички планови, кои зависат токму од тоа каде ќе се движи пругата.

- Околу 15 години чекам одобрени за надградба и реконструкција на семејната куќа, но не можам да го добијам. Одговорот со години е ист - поради нерешените прашања со пругата и немање соодветна планска документација не можам да градам. Со години не можам да го решам станбеното прашање на моето семејство. Многу граѓани го имаат истиот проблем, некои ризикуваат и градат на диво зашто повеќе немаат трпение - вели Блаже Николовски од Крива Паланка, кој живее во близина на трасата на новата пруга.Општинските власти од Крива Паланка немоќно креваат раменици, бидејќи за железницата одлучува Владата. Велат дека и тие трпат штета заради урбанистичкиот хаос.

- Општината не може да гради инфраструктура, да планира индустриски зони, локации за мало стопанство. Трпиме огромни загуби во буџетот бидејќи не можеме да собереме пари од комуналните такси, кои се главниот извор на приходи - вели Драги Трајчевски, градоначалникот на Крива Паланка.Пред повеќе години беше донесено решение за таканаречената вистинска траса, врз основа на која беа изработени нови урбанистички планови за градот. Но, во последен момент повторно се смени трасата, а плановите за кои Општината потроши околу 50.000 евра станаа неупотребливи. Лани проектот конечно беше ревидиран, но општинските власти немаат пари за нова урбанистичка документација.

Од Министерството за транспорт и врски не успеавме да добиеме одговор за тоа колку чини изградбата на железницата и кога таа ќе продолжи. Премиерот Никола Груевски и министерот за транспорт и врски Миле Јанакиески пред една година при посетата на Крива Паланка посочија дека за довршување на железничката пругата се потребни околу 400 милиони евра. Во оваа сума влегуваат пругите кон Бугарија и кон Албанија. Според нив, парите ќе треба да се обезбедат од меѓународните финансиски институции, со оглед на тоа дека досега во пругата се вложуваа пари само од државниот буџет.

Довршувањето на големата инвестиција во железницата не е спомнато ниту во политичката програма на владејачката ВМРО-ДПМНЕ која се однесува на периодот од 2008 до 2012 година. Во делот на планираните инвестиции за Коридорот 8 се споменува само изградбата на патишта кои се дел од овој проект. Приоритет е даден на автопатиштата Куманово-Крива Паланка и Кичево-Ќафасан, а железницата никаде не се спомнува. Експропријацијата на имотите низ кои треба да минуваат автопатиштата веќе е во тек, а нивната изградба се очекува да почне во текот на годинава или најдоцна следната година.
Од пругата купил два стана во Скопје

Дел од граѓаните ќарија од честото менување на трасата за железничката пруга. На еден универзитетски професор државата два пати му експроприрала две ниви во различни села низ кои требало да минува пругата. Уште на самиот почеток од изградбата, државата му платила тогашни 30.000 германски марки за нива во кумановското село Дељадровце. По две години, добил уште 60.000 германски марки за нива во кумановското Клечовце.

- Откако видов дека и по неколку години ништо не се гради на нивите, почнав да ги издавам на луѓе што ги работеа. До денеска нивите стојат така, ништо не се гради таму, а нема ни изгледи дека набрзо ќе почне некаква активност. Со парите што ги заработив од нивите, на двете ќерки им купив по еден стан во Скопје - вели професорот.

Трошоците постојано растат

На почетокот на изградбата на пругата, пред петнаесетина години, тогашниот премиер Бранко Црвенковски најави дека таа ќе биде готова за една година. Оттогаш работите неколкупати беа прекинувани, а трошоците неколкупати се зголемија. Од почетните 120 милиони долари, цената на пругата достигнаа 336 милиони долари. Пред неколку години изградбата целосно беше прекината и одложена на неодредено време, иако дотогаш во железницата беа вложени 125 милиони долари и изградени беа околу 45 отсто од трасата. Градежната фирма „Бетон“ ја тужеше државата и бараше околу 2,4 милиона евра поради разлика во цените и изгубен профит. Раководството на компанијата тогаш предупреди дека запрената изградба ќе биде погубна и оти повеќекратно ќе ја зголеми цената на целиот проект.

„Дневник“

223

Музика / Eurovision Song Contest - Moscow 2009

« на: Март 05, 2009, 11:17:16  »

Оваа година во Москва, и претставниците на Р.Македонија, и претставниците на Р.Бугарија ќе треба да ги минат квалификациите за да земат учество во финалната вечер. Дали ќе се квалифицираат останува да видиме

Претставниците на Р.Македонија
Next Time - нешто што ќе остане
http://www.youtube.com/watch?v=wdslZI5uCRs

Претставниците на Р.Бугарија
Красимир Аврамов - Illusion
http://www.youtube.com/watch?v=2ixvOxNdeQo
Видео спот - http://www.youtube.com/watch?v=HfvGadNBdGU

224

Фолклор / Одг: Мартинки - Малку подзаборавена традиција

« на: Март 05, 2009, 09:57:23  »

Има нешто коешто го најдов на интернет, од агенцијата „Фокус“, сврзано со Струмица и со мартинките воопшто.

Раздаваха мартенички в центъра на Струмица
В центъра на Струмица жители на града са раздавали мартенички, разказаха пред репортер на Агенция “Фокус” жители на града. В Македония мартениците се наричат “мартенки”. “Те са били забранени през 70-те години, когато страната е била в състава на Социалистическа федеративна република Югославия. Преди това ги носехме”, разказаха жителите на Струмица.
Мария ФИЛЕВА

http://www.focus-news.net/?id=s1818

225

Предлози / Одг: ЖАЛАМ

« на: Март 05, 2009, 06:34:53  »

Ја прочитав претходната тема и само сакам да им препорачам на сите коишто преку провокации сакаат да создаваат нетрпени и раздор уште од  старт да се откажат од намерата. Кој и како пишувал по други форуми не е наша грижа, а меѓусебните проблеми помеѓу одредени членови не треба да се решаваат јавно.

Колку што можам да разберам целта на форумот е да се создаде место каде што без цензура ќе се говори за сè она што по другите македонски форуми е забрането. Тука се добредојдени сите, без разлика на нивната национална принадлежност, коишто преку културен разговор ќе придонесуваат за развој на пријателството и соработката помеѓу Република Македонија и Република Бугарија.

Честитки за форумот и многу успех!